Oclusiva billabial sorda

Plantía:Ficha de fonema La oclusiva billabial sorda ye un tipu de soníu consonánticu usáu en dellos idiomes orales. El símbolu nel Alfabetu Fonéticu Internacional que representa esti soníu ye p, y el símbolu X-SAMPA equivalente ye p. La plosiva billabial sorda n'español ye escrita con 'p', como en padre o apiu.

La [p] falta aproximao nel 10% d'idiomes que tienen la [b]. (Vease [ɡ] referente a una falta similar). Ésta ye una carauterística rexonal de la "zona circum-saḥariana" (La parte d'África al norte del Ecuador, incluyendo la península arábiga). Nun se conoz l'antigüedá d'esta carauterística rexonal, nin si ye un fenómenu recién por causa de que el árabe empléguese como llingua de prestíu (l'árabe perdió'l so [p] en tiempos prehistóricos), o si l'árabe mesmu foi afeutáu por un patrón rexonal más antiguu. Atópase tamién n'otres árees. Por casu, el protocelta y el vascu antiguu tán reconstruyíos cuntando cola [b] mas non cola [p].

Sicasí, el soníu [p] ye bien común a lo llargo de la llingüística. La mayoría de los idiomes tien siquier una [p] simple, y dalgunos estremen más d'una variedá. Munchos idiomes indios, como'l hindi, tienen un contraste dicotómicu o binariu (de dos valores distintos) ente la [p] aspirada y la simple.